با توجه به رشد روزافزون استفاده از دکل‌های خودایستا به دلیل عدم نیاز به اجزای مهار نیاز به طراحی و بهینه‌سازی مکانیزم‌های موجود امری مهم و ضروری به نظر می‌رسد. به دلیل ماهیت دکل‌های خودایستا استفاده از این دکل‌ها در سامانه‌های متحرک بسیار مناسب به نظر می‌رسد، حال آن‌که استفاده از این دکل‌ها در سامانه‌های متحرک با مشکلاتی از قبیل حجم بالای دکل و عدم سهولت در برپا کردن دکل روبرو است ازاین‌رو با ایجاد مکانیزم تلسکوپی می‌توان همه مشکلات مذکور را مرتفع نمود.
دکل‌های تلسکوپی خودایستا یا دکل‌های تلسکوپی بدون مهار در سال‌های اخیر به دلیل نیاز به کاربری‌های سریع اعم از صف‌آرایی‌های نظامی سریع، مقابله با حوادث غیرمترقبه و به‌طورکلی تجهیز سامانه‌های متحرکی که امکان مهار کردن دکل ممکن نباشد، موردتوجه قرار گرفته‌اند. با استفاده از این نوع دکل‌ها کاربر با صرف کمترین هزینه مالی و زمانی قادر به برپایی دکل در ارتفاع مورد نیاز خود خواهد بود.
دکل تلسکوپی خودایستا برای حذف نیاز به مهاربند از مقاطع مثلثی با سطح مقطع بیشتر نسبت به دکل‌های مثلثی معمول ساخته می‌شود. این امر با افزایش ممان اینرسی سطح مقطع دکل سبب افزایش مقاومت در برابر گشتاور خمشی که همان بار بحرانی دکل محسوب می‌شود می‌گردد. همچنین به دلیل فرم خاص این نوع دکل و تخلخل حاصل از فرم سازه‌ای آن از سطح تماس کمتری در برابر باد نسبت به دکل‌های تک‌شاخه (Monopole) برخوردار است و به همین سبب نیروی خارجی کمتری را تحمل می‌کنند. ازاین‌رو می‌توان این نوع دکل را بدون استفاده از مهاربند به کار برد.
مزایا :
سطح مقطع کم در مقابل باد
قابلیت مهار در مواقع لزوم
وزن سبک
امکان راه اندازی مکانیزم باز شونده دستی
امکان استفاده روی ساختمان یا خودرو
